Een veel gehoorde trigger – een kind dat niet luistert. En een veel voorkomende reactie van ouders – woede. Ingehouden woede of woede die soms gewoon niet meer in te houden valt.
Wat de tekening duidelijk probeert te maken is dat het meerendeel van je woede niet zozeer te maken heeft met het gedrag van je kind. Maar dat het gedrag van je kind iets triggert in jou, iets raakt wat daar al (lang) in jou aanwezig was. Denk aan overtuigingen als ‘ik voldoe niet’, ‘ik word niet serieus genomen’, ‘ik ben niet belangrijk’, ‘ik ben geen goede ouder’, ‘bij anderen lukt het allemaal wel en bij mij niet’, enzovoorts. De woede (en dieper – angst en verdriet) die onder deze overtuigingen zit komt vol omhoog op moment dat je kind niet doet wat jij wilt dat het doet… Het líjkt alsof het gedrag van je kind jou een rotgevoel bezorgt terwijl in werkelijkheid datzelfde gedrag slechts blootlegt wat er aan pijnlijke gevoelens in jou al aanwezig was.
Dus. Knippen!! Koppel het gedrag van je kind los van de (intense) emoties die het bij jou oproept. Pas dan ben je in staat om daadwerkelijk af te stemmen op wat je kind op dat moment nodig heeft. En die emoties? Op moment dat je je toe-eigent wat bij jou hoort kunnen de dingen op de juiste plek gaan vallen en komt er rust, stap voor stap. Rust in jezelf, rust in de relatie met je kind en rust en veiligheid in je kind.
En dat is een andere manier van kijken. Of zoals een moeder mij mailde – “Ik deed mijn best op de manier hoe ik dacht dat het hoorde, het is fijn dat er een andere manier is, zoals we ook in onze gesprekken bespreken, maar het is moeilijk. Maar zo de moeite waard voor onze kinderen.”