Steevast plenst het als ze komt. Als het bij hoge uitzondering droog is gaat het tijdens of precies na de sessie regenen, stormen. 16 is ze. Vandaag komt ze en het is grijs maar droog. En het blijft droog. Terwijl ik thee voor haar maak zeg ik – je lijkt gegroeid, je bent anders, groter.
Thema voor thema lopen we af. Ieder thema waar het afgelopen 3 maanden stormachtig was is tot rust gekomen. Knetterhard gewerkt heeft ze. Want vastbesloten was ze. Ze wilde zich niet meer voelen zoals ze zich al langere tijd voelde. Geplaagd door onzekerheid, somberheid en paniekaanvallen.
Hoe de angst om te stikken een uiting was van angsten en woede in relatie tot haar gezinsleden. Een uiting van angst om niet net zoveel waard te zijn als… Een uiting van angst om niet net zo goed te presteren als… En in de kern – een uiting van angst om niet net zo geliefd te zijn als…
De hitte en druk zijn uit haar lichaam weggevloeid samen met de tranen en opgehoopte woede. De angst is geluwd met het juist benoemen ervan. Ze floreert op haar werk en in alles wat ze mag gaan bijleren. Valt volledig op haar plek. Ze begint te ervaren wat ze kan en is gelukkig.
Enorm trots ben ik op haar als ze hier de deur door stapt naar buiten. Waarempel. Het is nog steeds droog.