Vanmiddag een rondje belafspraken. Te beginnen met een telefoontje naar een moeder. Vorige week heb ik juf gesproken. Ik wil verslag uitbrengen daarvan. Echt heel graag. Want ik barst van enthousiasme. Waarom? Omdat deze kleuterjuf aan alles maar dan ook aan alles liet merken dat ze volledig bereid is dit kind te willen leren kennen, hem vertrouwen te bieden. Hoe ze dat doet? Kijken, hem begrijpen, creatieve oplossingen bedenken. Ze is er voor hem met wie ze is. Geen filters.
Dan volgt een telefoontje naar een mentor van een meisje uit de 4e. Van begin tot eind zit ik met kippenvel. Haar directheid en enthousiasme knallen door de telefoon. Ook zij ziet dit kind voor wie ze is. Begrijpt dat hetgeen dit meisje uit (zónder (!) blad voor de mond) een directe weerspiegeling is van wat en hoe ze ervaart. Dat dat is wat het is, niks meer niks minder. Deze mentor is een Mentor met recht. Ze is volkomen zichzelf en van daaruit ziet ze haar leerling moeiteloos van binnenuit. Dwarsigheid? Verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik begrijp nu heel goed hoe t komt dat ik afgelopen weken ben blijven zeggen ‘volgens mij gaat het wel goed met jou’.
En tot slot een telefoontje met een vader. Hij wil wat zaken doorspreken over ontwikkelingen rond zijn dochter. Hij is ‘moeilijk lerend’. Het gaat te snel voor hem. In het half uur dat ik hem aan de telefoon heb is mijn (vaak) razende brein tot bedaren. Hetgeen hem bezighoudt, zijn vragen, zijn zorgen, zijn dochter die hem zijn eigen levensthema’s terugspiegelt, acceptatie. Het komt allemaal voorbij. In een half uur. Het kost me met menig niet-‘moeilijk lerende’ vader heel veel meer energie om tot deze kernen te komen. Deze man, dit pubermeisje, onze kleuter, ze raken ieder op eigen wijze de kern. Met wie ze zijn. Niet zonder slag of stoot nee. Met heel veel strijd, van jongs af aan. In een wereld die haar toevlucht heeft genomen tot ontzielen, presteren, rationaliseren en robotiseren. Deze kinderen helpen ons herinneren aan mens zijn. En deze begeleiders laten zien dat er mensen zijn die nog weten wat dat is. Ongetwijfeld hebben ze hun eigen verhaal. Dat kan niet anders.