Vuur, wind, kabbelend watertje, rust. Onder de bomen. Samen. De een stil, de ander aan het woord. Eenzaamheid, echt maar dan ook écht jezelf laten spreken, angst, geleerd hebbende, keuzes, levenspaden. Het vuur beschijnt de gezichten soms helder, soms zachtjes. En wat ik zie zijn ogen die steeds dieper stralen, tot rust komen.